Bir toplumda yanlışlar üzerine kurgulanan oyunlar hayatın normal çizgisine ayak uydurmaya baÅŸladığında ve kriminal sorunlar arttığında genellikle ekonomik kaynaklı formel çöküÅŸe doÄŸru giden enformel bir yaÅŸam biçiminin adım adım bizi sardığını ve tüm temel dinamikleri sarstığını gözlemleriz.
Yasalar formaliteleÅŸtiÄŸinde, etik kurallar ve toplumsal kaideler anlamını yitirip sradanlaÅŸtığında, suçlarla örülü olsa da ayakta kalma uÄŸruna meÅŸru olmayan metodlara meÅŸruiyet vasfı kazandırıldığında görünüÅŸte medeni ama içerik olarak yozlaÅŸmış kriterlere sahip bir toplum modelinin parçası olmaya baÅŸlarız.
Toplum olarak ileriye yönelik gidiÅŸata baktığımızda; Özelikle topluma yön verecek yeni nesillerin gelecek planlarının umutsuzluk dipnotları ile dolu olduÄŸunu, Ekonomiyi ayakta tutan ve kalkındıran iÅŸ gücünün karın tokluÄŸuna mahkum edildiÄŸini, güvene baÄŸlı olanın deÄŸil güçlüye ait olan hukukun yaygınlaÅŸtığını ve politik kulvarların tersine evrimleÅŸtiÄŸini algılarız. Bu durum ister istemez genelin benimsediÄŸi toplumsal kaidelerden ziyade parçalı kesimlerin geneli görmezden gelerek meÅŸrulaÅŸtırdığı ve yönlendirdiÄŸi yaÅŸam ÅŸartlarının oluÅŸumuna, yani enformel yükseliÅŸe zemin hazırlar. 
DoÄŸru ile yanlışın, haklı ile haksızın aynı renge boyandığı enformel zeminde iyileÅŸtirme ve dönüÅŸtürme çabaları itibar görmeyeceÄŸinden formelleÅŸme adımları sönük kalmaktan öteye gitmez. Bu baÄŸlamda genelin benimseyeceÄŸi, hakkın ve hukkukun üstün tutulacağı,süreklilik  ve geliÅŸime her alanda katkı saÄŸlayacak formel bir toplum yapısı kazanmayı bir ihtiyaç olarak görüyorsak, formel bir toplum olmanın  en temel prensibini, çıkarlarımıza ters düÅŸsede kabullenmemiz  ve uygulamamız lazım.
Bu prensipte; Toplum gerçeÄŸini kendi mantıksal doÄŸrularımızın aksine insani olarak tüm farklılıkların aynı zeminde benimsediÄŸi doÄŸruları kendi doÄŸrularımız olarak görmektir.